Mijn vrouw had de onbedwingbare drang om naar de zuidpunt van La Palma te reizen. “Wat is daar te zien dan”, vroegen wij ons hardop af. “Een vuurtoren, wat strandjes. Nou, ja het lijkt mij gewoon leuk om daar heen te gaan”, repliceerde mijn vrouw. Volgzaam schoven wij in de auto, mijn vrouw was chauffeur. Trek in eten deed de stemming bij mij en mijn dochter dalen. Dat met het feit dat de zuidpunt maar niet werd bereikt en ook nergens de door de reisgids beloofde eettentjes te bekennen waren, had kunnen leiden tot een vakantieruzie. Maar juist daar hadden wij ons op voorbereid, dat zou ons niet overkomen. We parkeerden de auto bij de eerste de beste toeristische bezienswaardigheid: een zwart lavastrand met daarnaast een zoutwinningbedrijfje en vuurtoren. Het was daar zo mooi dat we ter plekke onze honger vergaten. Gewapend met een daar gekocht busje zout reden we later door een vulkanisch landschap. Ineens doemde er een bodega voor ons op. Konden we ons toch nog tegoed doen aan drank en warme spijzen.

     Lavastrand

golven rollen  in

  schuim uiteen