Langzaam maar zeker drong het besef van een onbehagelijk gevoel tot mij door. Rillerig ging ik die avond naar mijn bed. Een griepje of verkoudheid probeerde mij te vellen. Dat vellen viel vanochtend mee, al ben ik in het geheel niet fit. Ik voelde warm aan zei mijn vrouw. Dan blijf ik vandaag lekker binnen nam ik mij voor, kan ik mooi mijn nieuwe ochtendjas uitproberen. Een ochtendjas is niets voor mij evenmin als een pyjama. De enige keer dat ik een pyjama en ochtendjas heb gedragen was in het ziekenhuis zo’n vijfentwintig jaar geleden. Dat moest toen van mijn vrouw. “Je kan niet alleen met een onderbroek in bed gaan liggen en je al helemaal niet half naakt door het ziekenhuis begeven”. Vandaag dus een ochtendjas aangedaan. Hij zit lekker, maar wat is hij warm. Na een paar uurtjes is het tijd voor een toiletbezoek. De blaas moet immers ook geleegd worden. Het valt niet mee. De panden lijken zich telkens over de klepel van mijn klokkenspel te willen laten vallen. Ik heb geen zin in een natte ochtendjas dus met één hand vouw ik hem achter mijn rug. Met de andere stuur ik mijn waterstraal. Uiteindelijk is het gelukt en glimlachend lees ik later een boek en doe wat huishoudelijke klusjes. Steeds warmer wordt het in mijn dikke ochtendjas. Uiteindelijk doe ik hem uit. En terwijl dit stukje schrijf heb ik in mijn dagelijkse kloffie aan: een t-shirt en omdat ik ziek ben een soepele trainingbroek.
De ochtendjas heb ik overigens gratis gekregen bij de aanschaf van een nieuw matras.
Hallo Tino,
BeantwoordenVerwijderenbeterschap! Het tast jouw zin voor humor in ieder geval niet aan een dergelijk griepje. Wel dagelijks een pilletje nemen de komende tijd!