maandag 6 oktober 2025

 

Zij en Tom

Grijs is het weer, lusteloos de sfeer. Het huis ligt er op het oog verlaten bij. De  bewoonster zit bij het raam. Op haar schoot zit Tom, de oude wijze kater die haar nog enigszins opkalefatert - neus tegen neus. Al wekenlang wil zij iets schrijven, niets biedt zich aan. Voor haar heeft dit nare consequenties, immers zij is lid van de reizende schrijvers. Wie niet schrijft, die blijft-, reist- en draagt niet voor.

Het is wachten, hoorde zij van een kenner, tot iets zich als vanzelf presenteert. Creëer de voorwaarden, pak een pen. De zinnen volgen vanzelf. Dat zou wel erg makkelijk zijn. Zie het voor je: verhalen in overvloed, dan de schrijvers nog en hop op reis en voorlezen maar.

Na een laatste neusje met Tom staat ze op, zet een vierde sterk kopje koffie, pakt pen en schrijfblok en schrijft het verhaal wat nu gelezen wordt. Telkens als zij het even niet weet, staat zij op, speelt een deuntje op haar piano en kijkt naar buiten. Tom schuurt met zijn kop tegen haar been, vraagt aandacht.

Wat is de kern van proza, behalve dat het bestaat? Misschien dat het een kort verhaal is, onopgesmukt, (mooi woord he?). Vaak spelen maar weinig figuren de hoofdrol. In dit verhaal ‘zij’ en Tom. Proza kan bovendien tegen poëzie aanschuren.

Dit moet het zijn denkt zij tevreden. Laat ik een reis boeken. Wie gaat er mee?

woensdag 17 september 2025

Art

 

bouwobjecten als spiegel
uit de stadsomgeving
een vorm van kunst
wellicht van permanente waarde





het object vrij en spontaan
abstract, expressie -
of, een verzameling van
patronen

wat ziet u -

 



wat is leven
wat is materie
wanneer gaat het ene
in het andere over

stof tot stof
waar blijft de geest








dinsdag 16 september 2025

 

Wereld Wil Voorstelling

 

In de dialoog wordt nagedacht over de relatie tussen individu en wereld, en over hoe de wereld zich voor doet in de ervaring en het lichaam van de mens.

 

‘Ik zit met een vraag’ zegt hij.
‘Voor de draad ermee’ is de reactie.
‘Er is ooit geschreven, dat de wereld een voorstelling is.
‘Nu vraag ik mij af, of hij voorgesteld wordt, vanuit zichzelf, of dat wij mensen hem zich voorstellen,’
‘Die opgeschreven gedachte ken ik. Bedoeld is dat wij, jij en ik, hem ons voorstellen.’ Dat laatste kan dan concreet, of abstract - meer filosofisch.

‘Laten wij dat eens doen, als liefhebbers, lekker filosoferen’.
‘Stel je eens voor dat je de aarde en zon niet ‘echt’ kent. Ogen zien. Het lijf voelt.’
‘Oké. De wereld waarin wij leven is er dus alleen in relatie tot iets.’
‘Mwah, nu lijk je Kant wel. Het Ding op zichzelf is niet kenbaar.’
‘Ja en dat iets in relatie tot, ben jezelf.’

‘En hoe zit dat met de Wil?’
Wat wij zien en voelen vormt de kern van ons menszijn: de verhouding tussen lichaam en wil. Dit wordt zichtbaar in het beeld van de sterke blinde die de ziende lamme op zijn schouders draagt.’

‘Vergeet je nu het denken niet? De mens, een denkend en voelend wezen.’
‘Weet je wat, ik ben niet zo denk-fit vandaag, laat ik poëtisch eindigen.’
‘Ja leuk.’

 

De wereld is Wil
weerspiegeld in het
eigen lichaam

Magen die knagen
handen die grijpen
voeten die rennen

woensdag 10 september 2025

 

klanken

In zijn hoofd klinken klanken
meanderend als water, laten
hamertjes slaan op snaren
van een zwarte vleugel.

Het niet-zegbare van muziek
waarmee zij onbereikbaar
maar ons toch vertrouwd,
voorbijtrekt

rust op alle driften van
ons diepste wezen.

Los van de werkelijkheid
en zijn kwellingen, geeft
zij fantasie en vrolijkheid.

#

 

Muziek ritmes en tonen
is het de uiting van gevoel
of zo maar wat noten 

Wat stel ik mij voor
als ik het hoor

Is het een wil wat hij moet spelen
is het een wil wat ik moet horen

#

 

Zoals het oog zichzelf
niet kan zien, zo kan
de mens eeuwigheid
alleen in tijdloosheid
ervaren.

 

 

donderdag 4 september 2025

De Wil

Ik heb er niet voor gekozen
om waterdruppel te zijn.

Stromen in wild woelig water
dat zich neerwaarts stort.

Tot rust komt verderop
verdampt onder zonnestralen.

Mij meng met anderen in wolken
zwaar zwenk ik omlaag, stroom.

Het gebeurt mij gewoon, zoals
alles gewoon gebeurt, het is

Een oneindige kringloop.

 

vrijdag 29 augustus 2025

 

Septemberstilte

Het hoofd van de visser rust in de kom van zijn hand. Beneveld door slaap zit hij daar. Tussen het riet en een wit nummer achter hem op het asfalt. Ik groet hem en ga voorzichtig een praatje aan. ‘Goedemorgen’. Zijn hoofd draait langzaam opzij. De blik op mij gericht. Wie is die vent is vast de gedachte van de visser, die al sinds half zeven zijn stekkie bezet houdt.

‘Waar vis je op?’ vraag ik en noem een paar soorten. Heb het over vin-vormen; scherp en enigszins sikkelvormig, zoals bij een maan. Ik had dat ooit eens van een expert gehoord en onthouden. Het geeft nu gesprekstof. ‘Oei, je vertelt mij nu iets nieuws. Het zou best kunnen. Ik weet het niet’.

Zo kletsen we nog wat verder. Hij in zomerse blouse, ik in korte broek. De ‘windvanger’ hangt losjes om een arm. Een flesje water in mijn hand. Baars, snoek, snoekbaars zwemmen rond in onze gedachten en het water om de vissen heen.

Een mooi theater met de wereld om ons heen als regisseur.  

 

maandag 11 augustus 2025

 

Taoïst of egoïst

wij willen de blijdschap
die dit ene leven biedt
ten volle proeven’.

‘als ieder in harmonie
met eigen wensen leeft
is er groot geluk’.

waarom zouden wij ons
korte leven geluk ontzeggen

een Taoïst vrij van verlangen
wijst in een schuin geschreven
hoofdwerk en zegt

verzet je niet tegen je eigen
natuur, geniet zoveel mogelijk
van je leven verkwist niets

Hoe te handelen edelmoedig delen,
of zelfzuchtig gaan voor eigen geluk


                Stadsgenot

In de stilte ademt de stad
langzaam uit- vakantietijd
hier en daar een thuisblijver

Terrassen liggen er stil bij
koelte van lichtblauwe lucht
lost langzaam op

De zon, een gele schijf, klimt
onmerkbaar traag omhoog
Koffiebitter mengt zoetgenot

Zo zitten zij daar na de drukte
van de morgen op het terras
in de oude stad