woensdag 22 oktober 2025

 

Impressie

De witte koning ziet
al zijn pogingen tot
winst, opgaan in rook.

Om zijn soldaten
te weerhouden op de
vlucht te slaan,

mengt hij zich tussen hen
doet of hij een lafaard is
kiest het hazenpad.

de onderdanen volgen
hun vorst, vluchten niet
voor hun vijand.

De ijdelheid van eeuwige roem.

 

 

dinsdag 21 oktober 2025

 

Dilemma’s

In de winkel koopt hij koffie die hij eigenlijk niet lekker vindt. Een reclamespot op de treurbuis, waarop een vlotte moderne man rustiek en met een glimlach van zijn bakkie geniet, heeft hem echter overgehaald. Zie hier de kracht van een goede weldoordachte commercial.

Met die koffie, geurend en vers gezet, zit hij met een vriend aan tafel. Ze praten over wat hen bezighoud. ‘Iedereen snapt toch wel dat het meer indruk maakt om je vijand te verslaan dan hem te elimineren. Ik bedoel jij kunt slecht tegen je verlies. Het is toch beter om mij, bijvoorbeeld bij het dammen te verslaan, dan om mij te vellen.

‘Zeg waar heb je deze koffie vandaan?’
‘Hoezo, niet lekker?’
‘Dat is nog zacht uitgedrukt'.

Terwijl een roodborstje tegen het raam tikt, zijn kopje draait alsof hij zich bij de twee aan wilt sluiten en de koffie omgeruild wordt voor thee, gaat de discussie verder.

‘Een spel, of debat bijvoorbeeld, is een duel.’
‘Ja, maar dan wel zonder dat daar secondanten aan meedoen. Liever gewoon een tegen een’.
‘Waarom? ’
‘Nou ik ken een verhaal’.
‘Vertel’.

‘Bij een duel was de broer van de duellist zijn secondant. De uitdager was een goede bekende van de broer. Ook de secondanten “vochten” mee. De broer van duellist kreeg de secondant van de uitdager 'te pakken', waardoor de uitdager alleen achterbleef. Wat nu? Moest hij zijn goede bekende (de uitdager) rechtvaardig en hoffelijk bijstaan, nu die  in de minderheid was, of moest hij de regels volgen en zijn eigen broer steunen?’

Het roodborstje is inmiddels verdwenen. De radio wordt aangezet. Een reclame over een heerlijk geurende, smaakvolle koffie vult de ruimte. ‘Misschien moet je die eens in huis halen’, klinkt het advies.

 

 

 

vrijdag 17 oktober 2025

 

Twijfel

Handen liggen ruggelings ineen gevouwen. Ogen blikken over land, houden af en toe stil aan de horizon, nemen fragmenten op, als zijn zij een hapje tussendoor.

Boven de niet zichtbare vaart vliegt een drone, die op sommige plekken blijft hangen. Waar kijkt de ‘piloot’ naar en waar bevindt hij zich? Een clubje eenden vliegt op, evenals een blauwe reiger, die snerpend protesteert. Verderop, nog net niet storend, het geluid van bouwvakkers en hun materiaal. Een kerkklok slaat.

In die rust lijkt het net of hij zijn nek in de strop van het denken heeft gestoken. Langzaam raken zijn gedachten verstrikt in twijfel, zonder enig besluit tot ‘iets’. Kon hij maar gewoon ‘kijken’ naar wat hij ziet, hoort en denkt. Zonder eindeloos commentaar daarop.

Er gewoon zijn. Is dat niet voldoende? Op dat moment valt zijn denken stil en kan hij echt genieten van de rust in en om hem heen. Misschien moest hij dat ook maar eens doen met het politieke krakeel. Het is er. Niet meer en niet minder. Het waait voorbij, als gedachten op een witte wolk.     

maandag 6 oktober 2025

 

Zij en Tom

Grijs is het weer, lusteloos de sfeer. Het huis ligt er op het oog verlaten bij. De  bewoonster zit bij het raam. Op haar schoot zit Tom, de oude wijze kater die haar nog enigszins opkalefatert - neus tegen neus. Al wekenlang wil zij iets schrijven, niets biedt zich aan. Voor haar heeft dit nare consequenties, immers zij is lid van de reizende schrijvers. Wie niet schrijft, die blijft-, reist- en draagt niet voor.

Het is wachten, hoorde zij van een kenner, tot iets zich als vanzelf presenteert. Creëer de voorwaarden, pak een pen. De zinnen volgen vanzelf. Dat zou wel erg makkelijk zijn. Zie het voor je: verhalen in overvloed, dan de schrijvers nog en hop op reis en voorlezen maar.

Na een laatste neusje met Tom staat ze op, zet een vierde sterk kopje koffie, pakt pen en schrijfblok en schrijft het verhaal wat nu gelezen wordt. Telkens als zij het even niet weet, staat zij op, speelt een deuntje op haar piano en kijkt naar buiten. Tom schuurt met zijn kop tegen haar been, vraagt aandacht.

Wat is de kern van proza, behalve dat het bestaat? Misschien dat het een kort verhaal is, onopgesmukt, (mooi woord he?). Vaak spelen maar weinig figuren de hoofdrol. In dit verhaal ‘zij’ en Tom. Proza kan bovendien tegen poëzie aanschuren.

Dit moet het zijn denkt zij tevreden. Laat ik een reis boeken. Wie gaat er mee?

woensdag 17 september 2025

Art

 

bouwobjecten als spiegel
uit de stadsomgeving
een vorm van kunst
wellicht van permanente waarde





het object vrij en spontaan
abstract, expressie -
of, een verzameling van
patronen

wat ziet u -

 



wat is leven
wat is materie
wanneer gaat het ene
in het andere over

stof tot stof
waar blijft de geest








dinsdag 16 september 2025

 

Wereld Wil Voorstelling

 

In de dialoog wordt nagedacht over de relatie tussen individu en wereld, en over hoe de wereld zich voor doet in de ervaring en het lichaam van de mens.

 

‘Ik zit met een vraag’ zegt hij.
‘Voor de draad ermee’ is de reactie.
‘Er is ooit geschreven, dat de wereld een voorstelling is.
‘Nu vraag ik mij af, of hij voorgesteld wordt, vanuit zichzelf, of dat wij mensen hem zich voorstellen,’
‘Die opgeschreven gedachte ken ik. Bedoeld is dat wij, jij en ik, hem ons voorstellen.’ Dat laatste kan dan concreet, of abstract - meer filosofisch.

‘Laten wij dat eens doen, als liefhebbers, lekker filosoferen’.
‘Stel je eens voor dat je de aarde en zon niet ‘echt’ kent. Ogen zien. Het lijf voelt.’
‘Oké. De wereld waarin wij leven is er dus alleen in relatie tot iets.’
‘Mwah, nu lijk je Kant wel. Het Ding op zichzelf is niet kenbaar.’
‘Ja en dat iets in relatie tot, ben jezelf.’

‘En hoe zit dat met de Wil?’
Wat wij zien en voelen vormt de kern van ons menszijn: de verhouding tussen lichaam en wil. Dit wordt zichtbaar in het beeld van de sterke blinde die de ziende lamme op zijn schouders draagt.’

‘Vergeet je nu het denken niet? De mens, een denkend en voelend wezen.’
‘Weet je wat, ik ben niet zo denk-fit vandaag, laat ik poëtisch eindigen.’
‘Ja leuk.’

 

De wereld is Wil
weerspiegeld in het
eigen lichaam

Magen die knagen
handen die grijpen
voeten die rennen

woensdag 10 september 2025

 

klanken

In zijn hoofd klinken klanken
meanderend als water, laten
hamertjes slaan op snaren
van een zwarte vleugel.

Het niet-zegbare van muziek
waarmee zij onbereikbaar
maar ons toch vertrouwd,
voorbijtrekt

rust op alle driften van
ons diepste wezen.

Los van de werkelijkheid
en zijn kwellingen, geeft
zij fantasie en vrolijkheid.

#

 

Muziek ritmes en tonen
is het de uiting van gevoel
of zo maar wat noten 

Wat stel ik mij voor
als ik het hoor

Is het een wil wat hij moet spelen
is het een wil wat ik moet horen

#

 

Zoals het oog zichzelf
niet kan zien, zo kan
de mens eeuwigheid
alleen in tijdloosheid
ervaren.