In het leven van

De code van de toegangsdeur ligt opgeslagen in mijn hoofd en kan ik, mocht hij vergeten zijn, terugvinden op mijn mobiel. Geen nood aan de man. De persoon voor wie ik kom, zit nog aan zijn ontbijt, naast ‘de vogelaar’. We maken een praatje met elkaar. Een derde blijkt een schaakliefhebber te zijn. Direct is er een ingang tot een eventuele afspraak voor een spelletje schaak; opening, midden- en eindspel.

Vol aandacht loop ik vijftien minuten later in het zonnetje, Yoego, mijn ‘afspraak’, loopt achter zijn rollator naast mij. Druk gebaard hij met zijn handen als hij iets vertelt. Nerveus houd ik alles in de gaten: het verkeer achter ons, de rollator die het spoor bijster lijkt te raken, de man voor wie ik uiteindelijk kom. Verloopt het wel veilig voor hem? Na afloop praten wij bij over wat ons bezighoudt, soms met diepgang.

Met drie personen waarmee ik de tijd wil delen, heb ik nu kennis gemaakt. Raakvlakken genoeg. Zo ligt er nog een moment in het verschiet om over vogels te vertellen, want we hadden het al over kijkhutten en bekende zgn. vogelrivieren. Schaakstukken rammelen al vol ongeduld in dozen. Gesprekstof en ideeën te over.