Gedicht - Soms is het wat minder zonnig

Hallo Koningin

 

Desolaat het landschap gelijk een treurend mens
        In weinig licht
                                   in weinig geluid
                                                                  ligt het erf
                                                                                    nat na regen

Een meisje ment de koeien voort
        Ze verdwijnen een voor een achter een stal
                                  De muren gammel, de stuclaag gesleten

Vage schimmen bewegen, ademen nevel, zweten damp
        In weinig licht
                                  in weinig geluid
                                                                 lopen zij
                                                                                   nat na regen

Het meisje moedeloos, zoekt troost
        en verdwijnt sprakeloos over het pad
                                  tussen bomen kaal zwart en nat

Roerloos ligt zij later gestrekt naast haar door de dood
        verstijfde kat
                                  Hoor ik daar niet
                                                                   Salve Regina