Bootstrijd

Bootstrijd

Er hangt een geladen sfeer wanneer zij bij het avondeten de week

doornemen. Buiten jagen grauwe wolken over de akkers.

 ‘Ik moet dit niet doen. Telkens loop ik ertegenaan. Ik kan niet
klussen en wil niet klussen. Bovendien is het jouw hobby en niet

de mijne,’ zegt hij gedecideerd.

 ‘Je kan het best. Je wilt het niet. Je zegt het zelf. Je wilt alleen de

lusten en niet de lasten. Egoïst,’ reageert zij vilein.

 ‘Egoïst? Moet je horen wie het zegt … Godverdomme. Jij liep
al tijden over die boot te ouwehoeren. Ik zag al het werk dat het
meebracht, maar toch zett e je door. Als puntje bij paaltje komt

ben ik de lul en kan ik die teringboot opknappen.’

 ‘Ga maar weer vloeken en schelden. Je krijgt van mij alle vrijheid
om te doen en laten wat je wilt. Die boot is het enige wat ik heb
verdorie. Een klein beetje interesse en hulp is toch niet te veel

gevraagd?’

 ‘Interesse,’ gilt hij met overslaande stem. ‘Heb jij je ooit echt in
mijn hobby’s verdiept? Sterker je vindt het maar niets … Maar
weet je wat het is? Telkens stoot ik mijn kop aan jouw ideeën. Ik

word er strontz iek van.’

Buiten is het donker. Een bliksemschicht doorklieft de lucht.
Na een donderslag valt er in huis een stilte die langzaam gevuld
wordt met wederzijds begrip. Een glimlach dekt de lading.

Deze dialoog is opgenomen in de bundel Pennen met mosterd.

De beste inzendingen zijn hierin opgenomen. De dialoog moest aan verschillende voorwaarden voldoen, o.a. 75% moest gesproken tekst zijn.