Tussen het weelderig gebladerte
staan sneeuwwit de kaarsen
fier rechtop.
staan sneeuwwit de kaarsen
fier rechtop.
Soms werpt het diepgroene loof
teder zijn schaduw over het
bemoste pad.
teder zijn schaduw over het
bemoste pad.
Dit laantje, lommerrijk en bij toeval
verkwikkend fris, door de zon
helder beschenen.
Vanuit het lover klinkt melancholiek,
met de warmte van vroeger
een herinnering.
verkwikkend fris, door de zon
helder beschenen.
Vanuit het lover klinkt melancholiek,
met de warmte van vroeger
een herinnering.
Prachtig, ik was even in het laantje.
BeantwoordenVerwijderenDankje. Het is natuurlijk aan de lezer hoe hij het gedicht betekenis geeft. Voor mij de dubbelle betekenis van melancholiek: De zang van een roodborst en de herinnering aan mijn vader die veel van het vogeltje hield.
BeantwoordenVerwijderen