In
het donker parkeren wij onze huurauto voor de deur van ons appartementsgebouw, gaan
de receptie binnen en regelen de administratie. Met de lift zoeven wij even later naar de
derde verdieping en stappen ons verblijf binnen. Daar installeren wij ons in
geriefelijke fauteuils en overzien onze reis met al zijn gebreken. Dan gaan wij
slapen. Rond één uur worden wij gewekt door gebonk en gekreun. Uit alles blijkt
dat onze buren hun seksuele fantasieën de vrije loop laten. Even slaan wij er
acht op, dan draaien wij ons om en slapen door, moe als wij zijn. De andere
avond lijken onze buren hun vrienden uitgenodigd te hebben voor een heuse
gangbang. Er wordt met meubilair en andere apparatuur geschoven; gepraat,
gelachen en gekreund. Omdat dit ‘feest’ tot de vroege morgen doorgaat, hebben
wij stellig het idee dat onze buren een pornofilm aan het opnemen zijn. Bij het
ochtendgloren doen wij dan ook ons beklag bij de receptie. Het appartement
naast ons blijkt verkocht en derhalve kan men niets voor ons doen. Het woord
policia doet wonderen. Binnen vijf minuten krijgen wij een nieuw onderkomen aangeboden,
die een verdieping hoger ligt. De man achter de balie biedt ons zelfs aan om
mee te helpen met het versjouwen van onze bagage. Omdat wij nog maar één koffer
hebben, slaan wij het aanbod af. Ons nieuwe verblijf is een kopie van de
vorige. Van enig seksueel getint burengerucht in de nacht is geen sprake meer,
of het moet de krolse kater onder ons raam zijn die met zijn mauwen een wijfje
lokt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten