Naar de tandarts

De oude man, deels doof en niet meer begrijpend wat gezegd wordt, wordt hartelijk ontvangen door de tandarts en zijn assistente. Als hij zijn jasje heeft uitgedaan mag hij gaan liggen in de tandartsstoel. Pal boven hem, als afleiding, vertoont een monitor beelden van het WK - voetbal. De instructies van de tandarts verlopen deels via mij. Bij het verwijderen van het tandsteen aan zijn ondergebit, verslikt de man zich. Hij vergat blijkbaar door zijn neus te ademen. Een tweede assistente wordt ingeschakeld. Zij zuigt het spoelwater direct af. Dat voorkomt echter niet dat hij zich opnieuw verslikt. Als het ondergebit tandsteenvrij is, vraagt hij vriendelijk doch gedecideerd of zijn bovengebit ook schoongemaakt kan worden. “Dat hoeft niet mijnheer, uw bovengebit is niet meer van u zelf”. Nu begrijpt hij het niet meer. Geduldig leggen wij uit dat een kunstgebit geen tandsteen kan bevatten. Na dit voor hem verwarrende gesprek lopen we naar de balie. Over een jaar is onze volgende afspraak. Tenzij er een gaatje in zijn kunstgebit is ontstaan.