Het kan hard waaien op Voorne-Putten. Ooit las ik een wetenschappelijk rapport, waarin beschreven stond wat op papier de beste locatie zou zijn om windmolens te plaatsen. De dijk langs het Haringvliet ter hoogte van de Hoornse Hoofdjes (Ouden Hoorn) kwam als beste locatie uit de bus. De locatie stond in de top tien van plaatsen in Nederland waar het over een heel jaar genomen het hardst waaide. Vanochtend waaide het hard, windkracht 5/6. Toch weerhield de wind de mensch er niet vanaf om op zijn racefiets te stappen en een ronde te gaan fietsen. Het beste is om niet tegen de wind te vechten, stoeien is beter. De wind blijft je dan te vriend al deelt hij zo nu en dan een stevige beuk uit. Na wat gekronkel over polderwegen reed de mensch de zeedijk op langs het Haringvliet. Een stevige wind stond schuin op kop. Come on Bill, klonk het in gedachten. Deze uitdrukking kwam, als aanmoediging, van zijn vader, die zelf ook tot hoge leeftijd zijn rondjes op de racefiets reed. De dijk maakte een bocht naar rechts. Nu kwam de wind van opzij. Opeens was er een luwte, waarna een valwind van zeker 6 beaufort de mensch bijna in het prikkeldraad blies. De terugweg verliep makkelijker. De renner vloog naar huis. Naast hem, als metgezel langs een akker, een bruine kiekendief. Even kruisten hun blikken. Ze begrepen wij zijn samen één met de elementen van het landschap.
De windmolens zijn overigens nooit op genoemde locatie geplaatst.
Zeg nooit nooit. Een enkele natuurvreemde minister of provinciaal en je krijgt je molens alsnog.
BeantwoordenVerwijderenJa, die wind heb ik deze week twee keer aan het lijf ondervonden. Ik fietste over de S-beursdijk naar Spuibos. Mijn wangen werden strak over de kaakbotten geblazen. Neem het me dus niet kwalijk dat deze krakkemik de hulpmotor heeft aangezet. Dit om een behouden thuiskomst mogelijk te maken.
De buizerd heeft tenminste een jong, met bijna volledig dons.