Vrije gedachten

Naast schrijver ben ik ook een verwoed lezer van zowel fictie als non fictie. Voor mij is literatuur een nabootsing van de werkelijkheid en daardoor vaak herkenbaar, zodat ik mijzelf kan identificeren met personen uit het verhaal. Literatuur, een roman, kan daardoor ook therapeutisch werken, het reinigt de zielenroerselen.

Vriend Peter houdt misschien daarom niet van romans, met name sommige Nederlandse schrijvers kan hij niet waarderen. Te zwaarmoedig en stoffig allemaal. Ik ben het niet altijd met hem eens, maar nu ik geprobeerd heb De Onderwaterzwemmer van P.F. Thomése te lezen, ben ik het ten volle met hem eens. Ondanks dat het boek goed is geschreven, er staan prachtige zinnen in, druipt de beklemming van het boek af, zoals het vet van een zojuist gebakken makreel. Nog een dergelijk verhaal uit die categorie is Knielen op een bed violen. Verschrikkelijk. Het lijkt of de schrijver al zijn traumatische angst voor hel en verdoemenis van zich af heeft proberen te schrijven. Wat hem overigens niet is gelukt, zoals uit een interview bleek. Misschien lukt het hem met een volgend boek, maar ik ga het zeker niet lezen. Wie is die lezer die dergelijke literatuur voor zijn plezier leest, vraag ik mij oprecht af?

Vriend Niels, is wel een groot liefhebber van romans. Hij maakt zelfs aantekeningen in de kantlijn, om die later te overdenken of te gebruiken voor een van zijn gedichten. Van hem lees ik momenteel het boek Ter Wereld Gekomen. Met als subtitel (citaat), Liefde is sterker dan de dood, maar het leven is sterker dan de liefde. Dat klinkt al heel wat vrolijker. Ter Wereld Gekomen, of zoals een Duitse filosoof ooit schreef: In de wereld geworpen, verwijst naar de mens en zijn existentie, een geliefd onderwerp van schrijvers. Ik ben benieuwd waar het boek mij brengt.