bellen blazen

de pioenrozen

buigen verlept hun koppen

na een regenbui

         haar ronde vormen onder

het vierseizoenendekbed

hij staart door het raam

peutert nonchalant zijn neus

zondagochtendblues

een meeuw landt

op het dak van de viskar

een toerist zoomt in

stralen zonlicht strijken zacht

over het naamloze zand

late zomer

nog één keer bellen blazen

op het tentenveldje

Een rengay. Om en om schreven Marleen Hulst en Tino van Kampen een strofe. Tino beet het spits af. 

Pikkelen noemde mijn opa het, wanneer druppels regen in lage dichtheid neervielen.

Vanochtend pikkelt het als ik op mijn fiets naar Het Mallebos rijd. Fietsen mogen daar eigenlijk niet van het Staatsbosbeheer. Doch Ab Vliegendhert, een controleur is in geen velden of wegen te bekennen. Bij het toegangshek stap ik dan ook van mijn fiets om door de sluis te lopen. Mijn blik valt op de vuilniszak naast het hek. Die zak is daar persoonlijk opgehangen door Ab. Wandelaars kunnen daar afval uit het bos in deponeren. Een goed initiatief van Ab. Het schijnt zelfs dat hij hierdoor is genomineerd voor ‘Het Groene Lint’, een onderscheiding voor hen die milieuvriendelijke activiteiten uitvoeren.

Als ik het bos doorkruis is het pikkelen overgegaan in regenen. Onder een dik bladerdak sta ik droog en besef ik even dat er weinig zoveel rust geeft als een eenzame stilte in een regenachtig bos. Vogels om mij heen worden nieuwsgierig en komen dichterbij. Zo maak ik kennis met een heuse familie winterkoning. Wel vier jonge exemplaren bewegen om mij heen tussen het groen. In een struik zingt een tuinfluiter. De veren op zijn keel wijken uiteen. Een vogel fluit eigenlijk niet. Hij brengt keelklanken voort. Ooit zag en hoorde ik een roodborsttapuit terwijl hij een insect verschalkte tegelijkertijd fluiten. Frappant. Als het bladerdak topzwaar wordt van het hemelwater en er druppels in mijn nek vallen stap ik op de fiets en keer huiswaarts.

eenzame stilte

de fietser schuilt voor regen

een boomblad bezwijkt

loving moment
the old man cares
for his sick wife

liefdevol moment
de oude man is zorgzaam
voor zijn zieke vrouw

Haiku Heights : suppport - http://haiku-heights.blogspot.com/

breakfast

sleepy married couple

a day begins

ontbijt

slaperige echtgenoten

een dag begint

Haiku Heights : ordinary - http://haiku-heights.blogspot.com/

Mijn opa van vaders kant, was in de laatste jaren van zijn leven dovig. Zijn drie zonen en dochter kampen momenteel met dezelfde problemen. Wat staat mij te wachten. Een lichte gehoorbeschadiging heb ik al. Deze morgen zit ik tegenover mijn vader en praat met hem. Hij verstaat mij niet. “wacht even”, zegt hij. “Dan zet ik mijn gehoorapparaat harder”. Voorzichtig wriemelt hij met duim en wijsvinger achter zijn oorschelp. Dan krijg ik het sein van hem om ons gesprek te hervatten. Rustig articulerend vorm ik met enkele woorden een zin. Kort praten we met elkaar. Als even later zijn zus op visite komt, worden tussen hen beiden de laatste nieuwtjes uitgewisseld. De twee houden een gezellig babbeltje. Wat ze niet weten is dat ze volledig langs elkaar heen praten. Dit tot grote hilariteit van de omstanders. Zo heeft ook doofheid zijn charme.

doofheid

het gehoorapparaat

biedt geen soelaas

De Dichter

  een ijsje smelt

schateren
met een Donald Duck op schoot
regen op de tent

een vogel boven rijp graan
verdwijnt eenzaam in een punt

strandweg
de zandtaartvormpjes
in papa’s rugzak

geurend hooi

boeren zwoegen en zweten

een ijsje smelt

de zee van boterbloemen
in het ongemaaide gras

berusting

langzaam dooft de zomer

beduimeld de Donald Duck

Samen met Marleen Hulst schreef ik bovenstaande rengay. Een rengay is een kettinggedicht. Het gedicht start met een hokku, waarna een tweeregelig antwoord volgt, etc. De laatste hokku moet verwijzen naar de eerste hokku. De oneven strofes zijn van Marleen de even strofes van mij. Voor de weblog van Marleen klik:

http://marleenhulst.blogspot.nl/

Dat mensen met een verstandelijke beperking ook tot grote creaties in staat zijn bewijst het gedicht hieronder. Het is geschreven door Elisa. Zij heeft de gave om in te voelen wat een ander bezighoudt en kan daar op haar manier uiting aan geven. Elisa weet dat ik van vogels houd en dat ik daar regelmatig over schrijf, soms zelfs in dichtvorm. Ik publiceer het gedicht in de vorm zoals Elisa het opgeschreven heeft. Taal en spellingfouten maken het gedicht niet minder sterk. Integendeel, het gedicht is recht uit het hart opgeschreven en is daardoor ijzersterk.

vogels vliegen in de lucht

boven in de zon schijn

zo snel alles de wind

vliegen vleug door de lucht

vogels vliegen in de schadeul

van de donker nacht vliegt

in  donker nacht van de maan geschijn

vlogels  zijn heel snel in de wind

 in de lucht alles een wel  wol  wint zo snel alles

voor  tino

van Elisa

veel plzier met jou gedichtje